Dat het ’s ochtends weer donker is als ik op sta valt me, net als ieder jaar, best zwaar. Maar er is een lichtpuntje, namelijk de terugkeer van de roodborst in mijn tuin en daarmee de melancholieke herfstzang in de vroege ochtend.

In het najaar komen de roodborsten uit Scandinavië geleidelijk naar Nederland om te overwinteren. Een deel trekt verder naar warmere oorden als Spanje en Portugal. Een ander deel voegt zich bij onze broedpopulatie, waarvan een deel ook hier blijft in de loofbossen, parken en tuinen. Ook op Buitenplaats Elswout en op Koningshof kun je ze vooral in de loofbossen op rustige, windstille dagen goed horen.

Zowel het mannetje als vrouwtje roodborst zingt en markeert hiermee het winterterritorium. De herfstzang is rustiger dan de voorjaarzang en de frases zijn langer. Daardoor klinkt de herfstzang wat melancholieker. Wanneer, later in de herfst de territoria voldoende zijn gemarkeerd, neemt de zang helaas af.

Of de roodborst in mijn tuin hier blijft of nog zuidelijker trekt, is nog maar de vraag. Maar voorlopig sta ik op met een glimlach tijdens het horen van zijn of haar prachtige zang.

Tekst: Anne Voorbergen, boswachter Staatsbosbeheer
Beeld: Mark Kras, Staatsbosbeheer