Als boswachter is nooit een week hetzelfde. En dat niet alleen, elk jaargetijde heeft weer nieuwe mooie verrassingen. Zo ook de jaren, geen één jaar is hetzelfde. Of zoals de afgelopen acht maanden, zo nat heb ik de duinen nog nooit gezien! Nu werk ik hier pas vijf jaar, maar ook mijn collega’s die hier al meer dan dertig jaar werken, hebben dit nog nooit gezien. Nationaal Park Zuid-Kennemerland is veranderd in een wetland.

Dit betekent voor mens en dier aanpassen. En dat is nog niet zo gemakkelijk. Want als je elke week een rondje door het duin fietst, is het niet fijn als dat nu niet meer gaat. En al maanden niet. Maar wat betekent dit voor de dieren die in het duin wonen? Voor de aanwezige vogels bijvoorbeeld?

Wat ik geweldig vind om te zien, is de flexibiliteit die de natuur van nature in zich heeft. Opeens zag ik watervogels midden in het duin, op zoveel verschillende plekken! Een meerkoet die zomaar voor de boswachtersauto tijdens mijn avondronde over het fietspad de weg zwemmend oversteekt. Of een wilde eendenpaartje in een plas langs het wandelpad diep in het duin. Grauwe ganzen, maar ook nijlganzen, kom je ook op veel meer plekken tegen dan alleen op het Vogelmeer of het Spartelmeer. Zo kwam mijn collega een paartje grauwe ganzen met zes kuikens tegen in het bos 😊. Laat je verrassen door de natuur en probeer het mooie ervan in te zien als het anders blijkt te zijn dan je gewend bent.

Tekst: Simone de Maat, boswachter PWN