Op een ochtend als deze, dinsdag 27 februari, is het prachtig om door het duin te fietsen als boswachter. Er heerst een rust en stilte, de zon schijnt, er is geen zuchtje wind én toch voel en hoor je de lenteactiviteit overal! De sappen beginnen weer te stromen in de struiken, de eerste insect ontwaakt en de vogels zingen er flink op los en zoeken tussen de gevallen bladeren naar voedsel. Natuurlijk kom ik ook wandelaars en fietsers tegen in het duin. Zo vraagt een fietser op de Waterleidingweg mij “Pompen jullie het water op de paden niet weg? Jullie zijn toch een drinkwaterbedrijf?” Het klopt dat we een drinkwaterbedrijf zijn maar we pompen al meer dan 20 jaar geen water meer uit de Kennemerduinen. En de pompen aanzetten (als dat al zomaar zou kunnen), zou in dit geval niet zoveel zin hebben. Het zou alleen zeer lokaal werken terwijl het ondergelopen gebied vele hectaren behelst.

Even later kom ik een wandelaarster tegen op de groene route nabij Dronkendel met haar broek opgestroopt tot haar knieën en haar schoenen in de hand. “Hoe was het door het water?” vraag ik haar. Enthousiast reageert ze dat het nu nog lekker na tintelt vanwege de kou en dat het met de diepte van het water en haar broek net goed ging! Als ik doorloop, bedenk ik me dat ik daar vrolijk van wordt, als je ziet en merkt dat het Nationaal Park beleefd wordt zoals het op dat moment beleefd kan worden. In dit geval betekent dit dan ‘met blote voeten over een ondergelopen pad’. Een mooie oplossing, vooral ook omdat zo de rust bewaard blijft in de rest van het gebied. Rust die hoognodig is tijdens het broedseizoen, dat loopt van maart tot juli. De broedseizoenperiode is vastgesteld omdat in deze maanden de meeste vogelsoorten broeden. Hoewel broedseizoen doet vermoeden dat het alleen om vogels gaat, is deze periode ook zeer belangrijk voor andere soorten die zich dan voortplanten of jongen grootbrengen.

Normaliter zou ik na deze ontmoeting mijn rondje door het duin afmaken, maar nu met al het water overal, kan ook ík niet anders dan gewoon omdraaien en teruggaan.

Tekst en foto: Simone de Maat, boswachter PWN

Foto: ondergelopen wandelpad Noorderweg oost