Een tuin om op te eten

‘Kun je je voorstellen dat deze tuin voorheen een tegelparadijs was? Het was een parkeerplaats voor de SRV-wagen. En daar waar nu de woonkamer is, stonden vroeger de koeien. Dit huis was een delicatessezaak en de melk kwam van de eigen koeien.’ Ik zit aan de keukentafel bij Marjolein Triesscheijn (45) met een kopje verveine thee, gemaakt van kruiden uit eigen tuin. Vandaag laat ze me haar natuurlijke tuin zien. Als ik uit het raam kijk, zie ik heel veel groen.

Drie jaar geleden kwam Marjolein hier wonen met haar gezin. ‘Mijn man komt uit een hoveniersfamilie, maar heeft zelf niks met tuinieren. Dus ik mocht de tuin inrichten en kreeg de vrije hand. De eerste tijd heb ik alleen maar geobserveerd. Hoe beweegt de zon, waar is er schaduw? Wat groeit er al? De tuin is niet heel groot, maar we hebben grote ramen laten plaatsen, zodat we overal zicht hebben op de tuin.’

Inheems, eetbaar en medicinaal

Marjolein dacht goed na over wat ze met de tuin wilde. ‘Ik wilde een weelderige tuin met organische vormen en wilde zo veel mogelijk bomen en planten behouden, zoals de hibiscus en de berk. Het groen moest aan verschillende voorwaarden voldoen: biologisch, Nederlands of Europees inheems, vast en eetbaar óf met een medicinale werking. In het midden wilde ik een grote tafel om met het gezin aan te kunnen zitten.’

Kaasjeskruid, dropplant en vlierbloesem

De wensen en ideeën voor de tuin kwamen voort uit de achtergrond van Marjolein. Als culinair herborist heeft ze samen met haar compagnon het bedrijf ‘School of Food’ en doet ze verschillende projecten op het gebied van voedseleducatie, zowel landelijk als in Haarlem en de omgeving van Haarlem. Als kruidendeskundige en kok wilde ze natuurlijk ook eetbare planten en kruiden in haar eigen tuin. Ze laat me allerlei potjes zien. ‘Kijk, dit heb ik gemaakt van rozenblaadjes: likeur, honing en rozensuiker voor op het randje van cocktails. En ik maak zelf thee, kefir, kruidenboter en azijn.’

Zo veel te zien

We lopen samen de tuin in. Er is zoveel te zien. ‘Deze plant, de rode zonnehoed, hebben we tijdens Corona gebruikt. Die helpt bij griepklachten. En dit is een kruidenspiraal. Daar werk je met hoog en laag. Wat hoog groeit heeft meer droogte nodig, zoals rozemarijn. En die grote boom van de buren daar, dat is een Turkse Hazelaar. Die geeft heel veel hazelnoten. Én schaduw, wat heerlijk is in de hete zomers.’

Een thuis voor dieren

De planten in de tuin trekken veel beestjes aan. ‘In de zomer gonst het hier van de insecten. We hebben zelfs salamanders en kikkers in de minivijver. Vogels komen hier heel graag. Het vogelhuisje is een paar keer bezocht, maar het stel koos toch voor het huisje van de buren’, vertelt Marjolein lachend.

Trots op schaduwkant

Dan neemt ze me mee naar het balkon. Het staat vol met planten in bloempotten en een kasje met tomatenplanten. ‘Deze planten hebben allemaal veel zon nodig. In de tuin hebben we een schaduwkant. Eigenlijk ben ik daar het meest trots op. Die planten doen het goed, je ziet verschillende hoogtes, bladstructuren en kleuren groen. Mensen worden vaak blij van bloemen, maar ik ben groen ook veel meer gaan waarderen.’

Een tuin in beweging

Niet alle ideeën voor de tuin pakten goed uit. ‘We hadden veel meer gras, maar de grond was te drassig, dus dat ging niet. En niet alle kruiden doen het goed. Dan ga ik kijken naar oplossingen. Soms hebben we last van slakken of bladluizen. Ik gebruik geen gif, dus probeer het op een andere manier te bestrijden. Maar vaak lost het zich vanzelf op.’

Mijn eigen Duintuin

‘Toen ik over het project Jouw Duintuin hoorde, ging ik meteen aan.’ Eigenlijk voegt het nog iets toe aan mijn manier van tuinieren. Namelijk, komen de planten van nature in deze omgeving voor, zie je ze ook in het Nationaal Park Zuid-Kennemerland? Wat groeit hier nu echt lokaal? Omdat deze tuin vrij klein is, passen de grote planten en struiken uit de plantenlijst van ‘Jouw Duintuin’ niet in deze tuin. Maar de vlier wel, en veel bodembedekkers en de bosaardbei ook. Deze planten doen het heel goed en er komen veel beestjes op af.’

Vergroenen werkt verslavend

‘Ik wilde een plek creëren waarin ik me geborgen voel, omhuld door het groen. Dat is goed gelukt. Ik woonde altijd op een bovenwoning zonder tuin. Nu ik een tuin heb, merk ik pas dat ik groene vingers heb. Net als mijn moeder.’

Dan is het tijd om naar huis te gaan. We nemen afscheid bij de voordeur en Marjolein laat me nog snel haar geveltuintje zien. ‘Dit is mijn laatste project. En dat stukje daar bij de muur, dat kunnen we ook nog vergroenen. Het werkt echt verslavend.’