Vanaf eind mei worden er ree- en hertenkalfjes geboren. Als wandelaar kun je er zomaar eentje tegenkomen, ogenschijnlijk eenzaam en alleen. Niets is minder waar: het jonge dier is niet verlaten. Hoe aandoenlijk ook, ga er niet naar toe, maar geniet op afstand.

Pasgeboren kalfjes zijn de eerste weken nog niet vlug genoeg om hun moeder voortdurend te volgen. De moeder legt hen op een beschut plekje neer en komt later terug om ze te zogen. Zie je een kalfje alleen, dan betekent dat dus niet dat het in de steek gelaten is.

Bij naderend gevaar vluchten ze niet, maar drukken ze zich plat tegen de grond en blijven roerloos liggen. Juist dán zijn ze een makkelijke prooi voor loslopende honden. Mede hierom doen we in het Nationaal Park een dringend verzoek aan alle hondenbazen om zich aan de regels van het gebied te houden. Vind je tijdens je boswandeling een ree- of hertenkalfje, laat het dan met rust en raak het vooral niet aan! Een kalfje dat door mensenhanden is aangeraakt, draagt een mensengeur en wordt door de moeder verstoten.