Het paringswiel van deze steenrode heidelibel mag dan wel hartvormig zijn, de paring zelf is allesbehalve liefdevol.

Nadat het mannetje zich een tijdje volgevreten heeft, sterk en geslachtsrijp geworden is, een territorium heeft gevonden en andere mannetjes heeft weggejaagd, is hij dringend toe aan seks. Hij kiest een vrouwtje, vliegt haar achterna en grijpt haar stevig in haar nek. Ze kan spartelen wat ze wil, maar hij houdt vast en vliegt gewoon verder. Ze hangt wat ongelukkig onder hem te bengelen en heeft weinig andere keus dan meevliegen. Als ze paringsbereid is, kromt ze na een tijdje haar achterlijf tot tegen het zijne en zo vormen ze samen het hartje van het paringswiel. Zij haalt daarbij braaf een pakketje sperma op. Hij maakt van de gelegenheid gebruik om bij haar eerst nog het sperma van eventuele andere mannetjes handig weg te borstelen.
Ook bij het afzetten van de eitjes blijven deze libellen in tandem aan elkaar vastzitten en bepaalt het mannetje kordaat waar ze wanneer heen vliegen en wat ze daar doen.
Ik hoef geen hartvormig paringswiel. Doe mij maar wat meer liefde.
 

Tekst: Ina Roels Beeld: Ruud Maaskant