Zuurstof zien

“Mijn dochter ziet de CO2 met het blote oog uit de schoorstenen stromen...” schrijft de moeder van Greta Thunberg in het boek over haar dochter het 'Klimaatmeisje' en de halve wereld valt verontwaardigd over haar heen.

Best apart om het zo te stellen, maar sedert ik het las zie ik alle bomen zuurstof maken. Nu is Greta zelf natuurlijk ook best apart. Dat ze de CO2 met het blote oog zou zien gaat wel erg ver.
Even het geheugen opfrissen?

CO2 is geur- en kleurloos gas dat van nature in onze atmosfeer voor komt. Alle planten en dieren ademen CO2 uit, in alle organische verbindingen is CO2 opgeslagen en als we iets verbranden komt er CO2 vrij. We kennen CO2 als broeikasgas omdat het, net als methaan, een gas is dat warmte in de atmosfeer vasthoudt. Sedert de industrialisatie is de hoeveelheid CO2 in de atmosfeer fors gestegen. Hierdoor is de temperatuur op aarde op 140 jaar wereldwijd 0,9 graad Celsius gestegen en vooralsnog gaat de opwarming door.Behalve uit dat hele kleine beetje CO2 bestaat onze atmosfeer uit 78% stikstof, een beetje andere gassen en 21% zuurstof. Die mengeling is precies wat we nodig hebben om te leven. Tijdens het ademen zetten we een klein beetje van de zuurstof om in CO2 en de stikstof ademen we onveranderd weer uit.

Ik adem diep in en kijk rond. Deze maand is het duin onwaarschijnlijk groen geworden: zelfs de duineiken staan alweer volop in blad. In alle groene blaadjes van de duineiken zijn kleine zuurstoffabriekjes aan het werk.

Fotosynthese, weet u nog?
Hier wordt de CO2 met water gemengd, suiker en zuurstof gemaakt.
Een beetje zonlicht is het enige wat er nog bij nodig is.

Kan u het zich voorstellen?
Ziet u hoe het water opgezogen wordt door de wortels en via de vaten naar boven wordt gepompt? Ziet u hoe de zon op de groene blaadjes valt?
Ziet u hoe de blaadjes CO2 opnemen en hoe de bladgroenkorrels er aan het werk zijn?
Ziet u hoe de geproduceerde suiker worden verder gepompt om de boom te voeden?
Ziet u de blaadjes ontvouwen, de knoppen ontluiken, de twijgen zich uitstrekken?
Ik wel.

En als ik een stap terug zet tot ik de oude duineik helemaal in beeld heb zie ik uit elk blaadje van zijn statige kroon de zuurstof stromen.

Mama Thunberg is zo gek nog niet.

Tekst en Beeld Ina Roels, boswachter PWN